AMSTERDAM, maandag
Consumenten die een verzekering afsluiten, beseffen niet dat zij de verzekeraar
en bank zeer fors spekken. Zij betalen over dertig jaar tot ruim 21.000 euro,
alleen al aan beloningen, nog exclusief
kosten.
Financieel
adviseurs moeten dit jaar, na de affaire met veel te dure woekerpolissen,
verplicht al hun verdiensten per verkochte verzekering op tafel leggen. Maar de
verzekeraars en banken hoeven hun, tot tienmaal hogere, inkomsten op dezelfde
verkochte polis nooit te tonen.
De
enorme prijsverschillen voor zeer eenvoudige polissen blijken uit het
prijsoverzicht (zie hierboven) van een gewone overlijdensrisicoverzekering en de
verdiensten die grote verzekeraars en banken daarbij
opstrijken.
Buiten
proporties
„De maandpremies kunnen per
verzekeraar, afhankelijk van hun kwaliteit best verschillen. Maar dat banken en
verzekeraars zoveel verdienen op één klant is buiten alle proporties”, zegt
Pieter Lijesen, directeur van
NHP.
„Let wel, dit zijn
verdiensten pér verzekering”, aldus Lijesen, die de vergelijking maakte. „De
meeste mensen hebben meerdere verzekeringen lopen. Telkens verdienen de bank en
verzekeraar hier dus zeer fors aan: tot het tienvoudige van wat de adviseur aan
beloning krijgt. Het is verhullend en onrechtvaardig dat zij die bedragen niet
aan klanten hoeven te tonen. Banken en verzekeraars doen alsof ze nu door
concurrentie zo weinig verdienen, maar dat is aantoonbare onzin. Dat geld gaat
naar al dat marmer van die banken en verzekeraars.”
De werkelijke kostprijs van deze polis is namelijk slechts 350 euro per
jaar. Dat is de prijs die Nederlandse banken en verzekeraars moeten betalen bij
de grote internationale herverzekeraars om hun risico’s af te dekken.
Ter vergelijking: waar de adviseurs per
polis aan beloning over dertig jaar 795 tot 1850 euro verdienen, betalen klanten
aan de duurste aanbieder in totaal 24.210 euro. „Alles wat klanten meer betalen
dan die 350 euro per jaar is provisie voor de aanbieders. Die bedragen tonen ze
hun klanten ten onrechte niet”, stelt Lijesen.