Twee jaar na de val van
DSB
Noordhollands Dagblad 4 oktober 2011
Twee jaar geleden, op 22 oktober 2009, ging DSB ten
onder. De bank van Dirk Scheringa heeft de levens van vee! mensen ingrijpend
beïnvloed. Vandaag: Piet Koremans, die als vrijwilliger DSB-slachtoffers
helpt.
Ex-militair strijdt nu tegen
onrecht
„Ik heb een bloedhekel aan onrecht. En DSB was een
soort maffia-imperium. Ik kan het niet anders omschrijven."
Piet Koremans had
rustig van zijn pensioen als beroepsmilitair kunnen genieten. In plaats daarvan
is hij zeven dagen in de week bezig voor DSB-slachtoffers, die zijn hulp
inroepen. Het begon in 2005 met mensen die een DSB-beleggingsproduct hadden
aangeschaft, maar tegenwoordig kan iedereen die het met DSB aan de stok heeft,
aankloppen bij zijn Stichting Platform Aandelen Lease.
"Het is aangrijpend
werk. Er spelen zo veel emoties. Hele gezinnen worden geraakt, moeten hun huis
verkopen... Ik krijg mensen aan de telefoon die spontaan in huilen uitbarsten.
Terwijl ze toch met een vreemde praten. Dat kan overdag zijn, maar ook 's avonds
of in het weekeinde. Soms is het echt acuut. Dan ga ik meteen bellen met de bank
of de curatoren. Daar heb ik goede ervaringen mee. Wij worden serieus genomen
omdat we met serieuze gevallen komen."
Piet Koremans kreeg dit voorjaar in
zijn woonplaats Nieuwegein een lintje van de koningin, wegens zijn inzet voor
mensen die ondeugdelijke financiële producten hebben gekocht. Een kamer in zijn
huis is helemaal als DSB-werkkamer ingericht, met computer en uitpuilende
dossierkast. „Nee, niet de woonkamer, mijn vrouw vindt het allemaal al erg
genoegl"
Dat DSB twee jaar geleden uiteindelijk is geklapt, vindt hij een
zegen. „Had al veel eerder moeten gebeuren. Door dat faillissement is er ook
veel meer geld beschikbaar, gekomen om cliënten te compenseren. In de tijd van
Scheringa gingen de inkomsten van de bank naar de commercie en naar zijn eigen
dingen.. . . Nu gaat het allemaal naar de boedel."
Sinds kort ligt er een
collectieve regeling voor DSB-slachtoffers. Het kostte een jaar onderhandelen
met de curatoren van de failliete DSB-boedel. „Nu kunnen mensen, hoop ik,
eindelijk dóór met hun leven."
Eén keer sprak hij Dirk Scheringa persoonlijk.
„Heel kort, in 2005, vlak voor een tv-uitzending, waar we allebei te gast waren.
Ik vertelde hem wie ik was. 'Ik ben die man die mensen vertelt dat ze moeten
stoppen u te betalen'. 'Die mensen moeten er ook zijn', reageerde Scheringa.
Maar de rest van de avond stonden er wel twee van zijn bodyguards om me heen.
Alsof ze bang waren dat ik hem opeens zou aanvliegen. . ."
© 2011 Noordhollands
Dagblad