onder redactie van: Manno van den Berg Bijdrage: Theo Mebius
Hoe raak ik mijn schulden kwijt? Die vraag houdt duizenden mensen regelmatig uit hun slaap. Energiemaatschappijen en woningcorporaties melden toenemende betalingsachterstanden. Het aantal faillissementen en schuldsaneringen neemt sterk toe. Wie oplopende schulden heeft, neemt vaak een dure persoonlijke lening. Dat is natuurlijk geen oplossing. De wet kent een mogelijkheid om na drie jaar echt helemaal schuldenvrij te zijn.
Wie met een toenemende
schuldenlast wordt geconfronteerd, moet niet de kop in het zand steken. Neem
contact op met alle schuldeisers en probeer afspraken te maken over uitstel en
geleidelijke aflossing.
Lukt dit niet, dan kunt u het beste contact opnemen
met de afdeling sociale zaken van de gemeente. Daar heeft men een
gespecialiseerde hulpverlener, die allerlei informatie verlangt en op basis
daarvan een plan maakt. Het beste is een minnelijke schikking te bereiken met de
schuldeisers onder leiding van die hulpverlener. Mislukt dat, dan moet
wettelijke schuldsanering worden aangevraagd.
Een aantal jaren geleden is
hiervoor de Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen in werking getreden. Via die
wet kan iedereen in beginsel van z´n schulden afkomen, maar dat is geen
gemakkelijke weg. Daarvoor moet men via een verzoekschrift zich aanmelden bij de
rechter. Wie dit doet, laat zich vrijwillig onder een soort curatele stellen.
Wanneer de rechter het verzoek honoreert, wordt een bewindvoerder
toegewezen. Die neemt het financiële beleid over. Als er nog bezit is, wordt dat
te gelde gemaakt. Vervolgens moet de schuldenaar drie jaar leven op het sociale
minimum en alles wat iemand meer verdient, wordt gespaard. Het opgebouwde saldo
wordt gebruikt voor een akkoord aan de schuldeisers.
Ook kan de
bewindvoerder, als hij daar heil in ziet, bij de Sociale Dienst of bij de
Gemeentelijke Kredietbank een lening aanvragen. Met het geleende bedrag kan dan
aan de schuldeisers direct een akkoord worden aangeboden. Alle schuldeisers
krijgen een voorstel om een deel van de schuld afgelost te krijgen, onder
voorwaarde dat ze de rest kwijtschelden. Het aantrekkelijke van de wettelijke
schuldsanering is dat iemand ook echt – in drie jaar tijd! – van zijn schulden
kan afkomen. Wanneer de meerderheid van de schuldeisers (die ook meer dan de
helft van de schuld vertegenwoordigen) op het aangeboden akkoord ingaat, dan
zijn alle schuldeisers daaraan gebonden. Het akkoord wordt doorgevoerd en de
schuldenaar is daarmee van de oude schuldenlast af.
Daarvoor in de plaats
komt de aflossing en rentebetaling op de lening die van de Sociale Dienst of van
de Gemeentelijke Kredietbank is verkregen. De bewindvoerder draagt er zorg voor
dat deze ook echt worden betaald. Dit houdt in dat de schuldenaar drie jaar lang
op het sociale minimum moet leven onder naleving van strikte regels. Alles wat
je meer dan het sociale minimum verdient, wordt gebruikt voor rente en aflossing
op de lening. Dat is geen gemakkelijke weg, temeer omdat de bewindvoerder
gedurende al die jaren de post openmaakt. U verliest de financiële
zelfstandigheid, maar het opent wel de mogelijkheid met een schone lei te
beginnen. Wie zich niet aan de regels van de bewindvoerder houdt, wordt alsnog
failliet verklaard en dan blijven de schulden bestaan.
Copyright © De Telegraaf