Laatste leaseloodjes?

door Herman Bouter
 
27 juni 2005 - Na de bemiddeling van Duisenberg is een voorstel gedaan om de deelnemers aan de aandelenleaseproducten van Dexia gedeeltelijk schadeloos te stellen. 
 
Hoewel het voorstel een duidelijke verbetering inhoudt ten opzichte van een eerder aanbod van Dexia, is er veel kritiek en wordt het aanbod in de media als te mager omschreven. Toch heeft de meerderheid van de gedupeerden van de stichtingen Leaseverlies en Eegalease voor het schikkingsvoorstel gestemd. 
 
Even in herinnering roepen: waarom gaat het eigenlijk? In de jaren negentig zijn veel particuliere beleggers in aandelenleaseproducten gestapt. Hierbij werd een lening aangegaan waarmee verschillende aandelen werden gekocht. De maandelijkse inleg van de beleggers was de rentebetaling op de lening die was aangegaan. Voor de rest zouden de aandelenmarkten hun werk moeten doen en flink in waarde stijgen. Niemand had er blijkbaar rekening mee gehouden dat het ook flink mis kon gaan, zoals dat na de eeuwwisseling gebeurde. Voor de deelnemers aan aandelenleaseproducten betekende dit niet alleen dat zij geen winst hadden behaald, maar ook dat zij met een flinke restschuld bleven zitten. Hier hadden zij geen rekening mee gehouden of niet voor mogelijk gehouden. De tegemoetkoming is afhankelijk van de omstandigheden van de belegger en is onder te verdelen in drie groepen. 
 
Uitgangspunt is dat de particuliere beleggers aan het einde van de looptijd van hun contract tweederde van hun dan nog openstaande restschuld wordt kwijtgescholden. Tot die tijd zullen zij nog steeds aan hun maandelijkse verplichtingen moeten voldoen. Voor de deelnemers die gehuwd zijn en waarvan de partner niet op het contract heeft meegetekend en binnen drie jaar protest heeft aangetekend, is de tegemoetkoming verruimd tot het volledig kwijtschelden van de restschuld. Degenen die eerder op een aanbod van Dexia zijn ingegaan, krijgen alsnog een vergoeding van een derde van de restschuld in plaats van het eerder geaccepteerde aanbod van tien procent. Daarnaast wordt de coulanceregeling voor alle deelnemers die de verplichtingen uit het leasecontract echt niet meer kunnen betalen, verder verruimd. 
 
De deelnemers van de aandelenleaseproducten zijn grofweg in twee groepen te verdelen. Zij die vooraf wisten in welk product zij stapten en welke risico’s daaraan verbonden waren. Zij hebben gegokt en verloren en proberen de rekening van het verlies alsnog bij Dexia neer te leggen. Daarnaast is er een groep beleggers die argeloos het bonnetje in de krant heeft ingevuld of door verkopers werd overgehaald z’n spaarcentjes in deze producten te investeren. Zij werden onvoldoende op de risico’s van deze producten gewezen. Zij hadden ook kritischer kunnen en moeten zijn en zelf meer informatie inwinnen over de risico’s. 
 
Uiteindelijk zijn er met het aanbod twee groepen winnaars. De verkopers die het product hebben verkocht zonder de kopers volledig op de risico’s te wijzen. Zij hebben hun provisie over de rug van de consument ontvangen en blijven buiten schot. De tweede groep winnaars zijn de deelnemers die welbewust hebben gegokt en hebben verloren. Zij krijgen een deel van hun verlies onterecht vergoed ten koste van de deelnemers die onvoldoende op de hoogte zijn gebracht van de risico’s van de leaseproducten. 
 
Achteraf is dit onderscheid in kennis op het moment van deelname niet meer vast te stellen. Daarom is het voor iedereen beter een punt achter het leaseleed te zetten en eieren voor z’n geld te kiezen. Het alternatief is een jarenlange onzekerheid met onbekende afloop waaronder veel gedupeerden dagelijks gebukt gaan. 
 
© 1996-2005 Dagblad De Telegraaf. Alle rechten voorbehouden.