Het imago van Zalm
De Telegraaf 28 juni 2007
Bart Mos
Tot aan de start van de persconferentie had het
alle schijn van een ijzersterke grap van Gerrit Zalm. De veel geroemde
ex-minister, in zijn tijd bij Financiën de levende nachtmerrie van sjoemelende
kredietboeren, die zijn entree maakt bij het meest beduimelde schaap in de
bancaire stal. Schaterlachend, zoals alleen hij dat kan, zou hij de massaal naar
Wognum afgereisde pers te woord staan: "Jullie zijn er ingetrapt, stelletje
sukkels!"
Maar naarmate de bijeenkomst
rond de aanstelling van de nieuwe 'chief economist' bij DSB vorderde, verbleekte
dit vrolijke scenario. Even leek het nog dat Zalm de DSB-miljonair Dirk
Scheringa en diens pratende schaduw Klaas Wilting zover had gekregen dat zij aan
deze dijenkletser meewerkten.
Het
wachten was alleen nog op een verrassende ontknoping ŕ la de nierdonorshow van
BNN. Maar ook deze bleef uit. In plaats daarvan vertelde de kersverse
huiseconoom van DSB - zonder met zijn ogen te knipperen - dat de bank volgens
hem helemaal niet met een imagoprobleem kampt. Je zag baas Scheringa denken:
'Kom kom Gerrit, ga nou niet overdrijven. Straks gelooft niemand je nog'.
Want Scheringa realiseert zich
natuurlijk als geen ander dat zijn DSB een bank is die groot werd dankzij nét
niet misleidende advertenties voor leningen in omroepbladen. Via een
indrukwekkend woud van aanbieders, zoals Postkrediet, Becam en Frisia, werden de
leningen van DSB uitgezet. Kredieten waarmee de helft van modaal Nederland een
auto of nieuwe keuken aanschafte, om er vervolgens achter te komen dat de
aangeboden lage rente in werkelijkheid helemaal niet zo laag was. Om weer dáárna
te ontdekken dat ze jarenlang vastzaten aan een dure en volstrekt overbodige
verzekering die samen met de lening naar binnen was gewurmd. Oversluiting van
zulke kredieten gebeurde voortdurend, onder het mom van een aantrekkelijk lager
renteaanbod, maar in werkelijkheid om opnieuw afsluitprovisie te kunnen
incasseren. Het was dezelfde bank waarvoor vervolgens bijna op maat wetgeving
werd gemaakt om de reclame voor leningen aan banden te kunnen leggen. De bank
waarvan de namens minister Zalm toezichthoudende Autoriteit Financiële Markten
keer op keer constateerde dat zij zich niet aan de reclameregels
hield.
Voor Scheringa is het binnenhengelen van Zalm
vanzelfsprekend een grote triomf. De bekakte krijtstreepjes van ABN Amro, Fortis
en Rabo hebben DSB jarenlang links laten liggen en wilden ondanks het succes van
Scheringa nog niet dood naast hem aangetroffen worden. Met de populaire
ex-bewindsman in zijn DSB-team trekt hij nu een lange neus naar deze
grootbanken, die het met aanzienlijk minder aansprekende afzwaaiers uit het
vorige kabinet moeten stellen.
Maar wat
bezielt Gerrit Zalm? Heeft hij tijdens zijn periode als minister soms zó veel
vijanden gemaakt? Was hij het wachten op een aanbod uit Brussel zat? Of denkt
hij via DSB een gooi te kunnen doen naar de zetel van Nout Wellink bij DNB, als
die daar over vier jaar vertrekt?
Wat
diens overwegingen ook mogen zijn, het imago van de voormalige minister van
Financiën is met deze benoeming in één keer op hetzelfde niveau beland als dat
van DSB.
Gelukkig is daar volgens hem zelf niks mis mee.
© 1996-2007 Uitgeversmaatschappij De Telegraaf B.V., Amsterdam.
Alle rechten voorbehouden.