Het imago van Zalm
 
De Telegraaf 28 juni 2007
 
Bart Mos
 
Tot aan de start van de persconferentie had het alle schijn van een ijzersterke grap van Gerrit Zalm. De veel geroemde ex-minister, in zijn tijd bij Financiën de levende nachtmerrie van sjoemelende kredietboeren, die zijn entree maakt bij het meest beduimelde schaap in de bancaire stal. Schaterlachend, zoals alleen hij dat kan, zou hij de massaal naar Wognum afgereisde pers te woord staan: "Jullie zijn er ingetrapt, stelletje sukkels!"
       Maar naarmate de bijeenkomst rond de aanstelling van de nieuwe 'chief economist' bij DSB vorderde, verbleekte dit vrolijke scenario. Even leek het nog dat Zalm de DSB-miljonair Dirk Scheringa en diens pratende schaduw Klaas Wilting zover had gekregen dat zij aan deze dijenkletser meewerkten.
       Het wachten was alleen nog op een verrassende ontknoping ŕ la de nierdonorshow van BNN. Maar ook deze bleef uit. In plaats daarvan vertelde de kersverse huiseconoom van DSB - zonder met zijn ogen te knipperen - dat de bank volgens hem helemaal niet met een imagoprobleem kampt. Je zag baas Scheringa denken: 'Kom kom Gerrit, ga nou niet overdrijven. Straks gelooft niemand je nog'.
       Want Scheringa realiseert zich natuurlijk als geen ander dat zijn DSB een bank is die groot werd dankzij nét niet misleidende advertenties voor leningen in omroepbladen. Via een indrukwekkend woud van aanbieders, zoals Postkrediet, Becam en Frisia, werden de leningen van DSB uitgezet. Kredieten waarmee de helft van modaal Nederland een auto of nieuwe keuken aanschafte, om er vervolgens achter te komen dat de aangeboden lage rente in werkelijkheid helemaal niet zo laag was. Om weer dáárna te ontdekken dat ze jarenlang vastzaten aan een dure en volstrekt overbodige verzekering die samen met de lening naar binnen was gewurmd. Oversluiting van zulke kredieten gebeurde voortdurend, onder het mom van een aantrekkelijk lager renteaanbod, maar in werkelijkheid om opnieuw afsluitprovisie te kunnen incasseren. Het was dezelfde bank waarvoor vervolgens bijna op maat wetgeving werd gemaakt om de reclame voor leningen aan banden te kunnen leggen. De bank waarvan de namens minister Zalm toezichthoudende Autoriteit Financiële Markten keer op keer constateerde dat zij zich niet aan de reclameregels hield.
 
Voor Scheringa is het binnenhengelen van Zalm vanzelfsprekend een grote triomf. De bekakte krijtstreepjes van ABN Amro, Fortis en Rabo hebben DSB jarenlang links laten liggen en wilden ondanks het succes van Scheringa nog niet dood naast hem aangetroffen worden. Met de populaire ex-bewindsman in zijn DSB-team trekt hij nu een lange neus naar deze grootbanken, die het met aanzienlijk minder aansprekende afzwaaiers uit het vorige kabinet moeten stellen.
       Maar wat bezielt Gerrit Zalm? Heeft hij tijdens zijn periode als minister soms zó veel vijanden gemaakt? Was hij het wachten op een aanbod uit Brussel zat? Of denkt hij via DSB een gooi te kunnen doen naar de zetel van Nout Wellink bij DNB, als die daar over vier jaar vertrekt?
       Wat diens overwegingen ook mogen zijn, het imago van de voormalige minister van Financiën is met deze benoeming in één keer op hetzelfde niveau beland als dat van DSB.
Gelukkig is daar volgens hem zelf niks mis mee. 
 
© 1996-2007 Uitgeversmaatschappij De Telegraaf B.V., Amsterdam. Alle rechten voorbehouden.