(rubriek Wie Wat Waar? van FiscAlert Magazine)
Checklist aftrekbare kosten voor leasebelegger
Als hoofdredacteur van FiscAlert Magazine stel ik jaarlijks een checklist samen voor de kosten met betrekking tot effecten die fiscaal aftrekbaar zijn. Dat is handig als u uw aangifte inkomstenbelasting gaat doen. Ook dit jaar zal ik me daar niet aan kunnen onttrekken. Bij het beleggen in aandelen is het grootste deel van de kosten echter niet fiscaal aftrekbaar. Denk hierbij aan aan- en verkoopkosten en de kosten van beleggingsadvies. Voor sommige grote beleggers loopt dit in de tienduizenden guldens. Kosten die wel voor aftrek in aanmerking komen zijn:
- dividendprovisie;
- bewaarloon;
- mutatieprovisie:
- beheer- en administratiekosten.
Voor de belegger die uitsluitend via Legio-Lease belegt, kan de checklist beperkt blijven tot één post: de leaserente. Dat is makkelijk. Belangrijker is dat Legio-Lease ervoor zorgt dat alle kosten met betrekking tot de effecten begrepen zijn in de leaserente. U betaalt dus geen hoge aan- en verkoopkosten en u betaalt niets voor het beleggingsadvies. Ook de kosten van het fiscale advies -want zo mag u de beleggingsvoorstellen die LegioLease u doet gerust noemen- zitten in de rente verwerkt. En u weet dat de kosten van fiscaal advies voor de particulier normaliter niet aftrekbaar zijn.
Dit alles verklaart ook de hoogte van de leaserente die u betaalt voor een complete dienstverlening.
'En de belastingdienst, vindt die dat allemaal goed?', zult u zich afvragen. Het ministerie van Financiën heeft zich in 1994 over deze vraag gebogen en als officieel standpunt naar buiten gebracht dat de leaserente volledig voor aftrek in aanmerking komt. U hoeft zich over de aftrekpost dus geen zorgen te maken. Een slim bedachte constructie, maar natuurlijk nog slimmer dat u er gebruik van heeft gemaakt.
drs. H.J. Meijer
directeur FiscAlert Magazine
Bron: Legio Nieuws februari 1998 nr 1 pg 9
Opmerking: De normale kredietrente van leningen lagen destijds aanzienlijk lager dan de “leaserente” die Legio-Lease (nu Dexia) vroeg. Opnieuw worden uitdrukkingen als “lening”, “kredietrente” stelselmatig vermeden en wordt het hier nu “ leaserente voor een complete dienstverlening” genoemd.
Symbiose tussen FiscAlert Magazine en Legio-Lease
Dit blad FiscAlert Magazine “Voor de alerte belastingbetaler, spaarder, huiseigenaar, aandeelhouder, deelnemer in beleggingsfondsen en houder van koopsompolissen” heeft een cruciale rol gespeeld bij de totstandkoming van veel Legio-Leasecontracten. Het pretendeerde onafhankelijk te zijn (tegenwoordig wel verzelfstandigd) maar er zat een addertje onder het gras. FiscAlert is namelijk bedacht door niet minder dan Piet Bloemink, die ook de geestelijke vader van Legio-Lease is. Velen hebben echter nooit geweten dat de uitgave ervan en het auteursrecht voorheen lag bij Legio-Service B.V (met in de redactieraad mr. drs. R.G. van der Graaf - dezelfde van de financiële bijsluiters bij de aandelenleasecontracten). In de uitgave van juni 1998 * is dit in een interview met Wim Brouwer van Bank Labouchère, degene bij wie Piet Bloemink gehoor vond, kunt u uitgebreid lezen over deze symbiose. Wat was hun plan?
Via interessebonnetjes voor een gratis abonnement en/of proefnummer werd het blad ook onder de aandacht gebracht van veel familieleden, vrienden en kennissen. “Met deze kaart kunt u familie, vrienden kennissen, en collega belastingbetalers/beleggers waarschijnlijk een groot plezier doen.” De hoofdredacteur Drs.H.J.Meijer verklaarde o.a. in de uitgave van juni 1998: “Bij FiscAlert Magazine proberen we de onderwerpen aan de orde te stellen die een helder perspectief bieden en die u aanzetten tot actie…” Zo werden er naast andere methoden (Drs.P. Lakeman van SOBI –nota bene ook in de redactieraad van FiscAlert- spreekt in zijn betoog over het opkopen van adressen van personen met bovenmodaal inkomen*) adressen verzameld van mensen die op één of andere manier tot de doelgroep behoorden van Legio-Lease.
Sinds kort is bekend geworden dat deze adressen ook werden gebruikt door Legio-Lease om deze potentiële cliënten te benaderen voor het slijten van hun aandelenleaseproducten. Vaak liep dit via diverse callcenters * waar mensen dus ongevraagd werden gebeld.
Omstreeks 1998/99 moeten de bovenmodaal verdienende mensen zijn afgehaakt volgens P.Lakeman en is AEGON als toenmalige eigenaar hun klauwen hebben uitgeslagen naar “volledige beginnelingen “* Niet alleen maakte men zich met het doorspelen van de adressen met persoonsgegevens via FiscAlert schuldig aan het overtreden van Wet Bescherming Persoonsgegevens (WBP) maar overtrad men daarmee ook wettelijke regels betreffende Cold Calling. Dat het de Bank Labouchère te doen was om de adressen van potentiële geïnteresseerden blijkt wel uit de opmerking van directeur Wim Brouwer tijdens het interview in de FiscAlert:
FiscAlert Magazine
"Toen Bloemink in 1994 met het idee van FiscAlert kwam, had ik zo mijn bedenkingen of de "no cure no pay" methode zou kunnen werken. Het was natuurlijk een groot avontuur. In mijn achterhoofd dacht ik, als het quitte draait en we houden er nog wat interessante adressen aan over, is het mooi. We zien wel. Het idee kreeg van Labouchère, zoals zoveel ideeën van Bloemink, het voordeel van de twijfel.” Bron: FiscAlert Magazine juni 1998*
Met vriendelijke groet,
Okerene
* http://www.platformaandelenlease.nl/Doc ... ni98+3.htm
* http://www.platformaandelenlease.nl/Doc ... juni98.htm
* Commentaar SOBI op vonnis 7 juli 2004 in de zaak Leaseverlies/Dexia bank met als gevoegde partijen SOBI en Pieter Lakeman
http://www.sobi.nl/news.asp?pageid=274
* Achtergrond en inhoud van de rechtzaak van Leaseverlies tegen Dexia Bank
http://www.sobi.nl/news.asp?pageid=275
* Betoog Pieter Lakeman in de rechtzaak van Leaseverlies tegen Dexia Bank
http://www.sobi.nl/news.asp?pageid=276
“Aandelenlease aanvankelijk voor de hogere welstandklassen:
… De doelgroep in die jaren [t/m 1997] was de inkomensgroep in deze tariefschijven.[50 -60%] Dat waren mensen die gemiddeld meer dan modaal geschoold waren en gemiddeld een hoger dan modaal inkomen hadden (en bovendien veelal een leeftijd hadden waardoor zij zich de kleine beurskrach van 1987 nog konden herinneren).
Dat de bovenmodalen toen de doelgroep vormden blijkt ook uit de adressen waar de brochures naar toe werden gestuurd. Legio Lease kocht adressenbestanden van hoger dan gemiddelde welstandsklassen…”
“Aegon gaat beleid bepalen: andere doelgroep, minder aantrekkelijke produkten
… Aanvankelijk had Bloemink, tezamen met zijn rechterhand Straathof, alle aandelen Legio Lease BV in eigendom. Nadat Bloemink zijn aandelen aan Bank Labouchere had verkocht, bepaalde Aegon via Bank Labouchere het beleid binnen Legio Lease.
De kwaliteit van het produkt werd al direct slechter, zij het gedeeltelijk door omstandigheden waar Aegon en Labouchere niets aan konden doen. Allereerst werden de prijzen van de aangeboden aandelen voortdurend hoger. Dat was de logische consequentie van de steeds maar stijgende aandelenkoersen maar het gevolg was wél dat de kwaliteit van de aangeboden leasecontracten automatisch daalde.
Ik wil met klem benadrukken dat een koopaanbod van een aandeel voor 15 maal de winst een inferieur koopaanbod is vergeleken met van hetzelfde aandeel voor 8 maal de winst.
Ook de contractsperioden werden veelal korter, hetgeen volgens de AFM maar ook volgens serieuze economen een kwalitatieve achteruitgang van het produkt aandelenleasen is. Die achteruitgang in kwaliteit is wel aan het beleid van Aegon/Labouchere te wijten.
Door de in 1998 aangekondigde fiscale maatregelen (beperking van de aftrekbaarheid van rente) verloor het product voor de oorspronkelijke doelgroep, de bovenmodalen in de 50% en de 60% IB-schijf, een groot deel van zijn aantrekkelijkheid. Ook dat was een externe omstandigheid waar Aegon niets aan kon doen. Aegon en Labouchere hadden echter wel moeten inzien dat hierdoor de kwaliteit van het produkt sterk achteruitging.
Door het verdwijnen van de fiscale voordelen moet Legio Lease haar oorspronkelijke bovenmodale klantengroep grotendeels hebben verloren.
Labouchere had door het aandelenleasen echter kolossale rentemarges gerealiseerd en wilde dat natuurlijk voortzetten.
Toen in 1998 de fiscale beperkingen werden aangekondigd moet de oorspronkelijke doelgroep uit de markt zijn getreden. Kennelijk is Aegon sindsdien andere markten gaan benaderen, met name de markt van volledige beginnelingen. Dat was omstreeks 1998/1999 een enorme groeimarkt. …”
.