Bruneel met de staart tussen de benen uit Nederland

[Piet]

Bankieren tussen drie vuren

’DEXIA LATEN OMVALLEN WAS NOOIT EEN OPTIE’

De Telegraaf 14 januari 2006

door RIEN MEIJER en BART MOS

AMSTERDAM – Zes maanden, dacht Dirk Bruneel, toen hem in 2002 met klem gevraagd werd de crisis rond de aandelenlease bij Dexia Bank Nederland te bezweren. Het zouden er 43 worden. Tropenmaanden, waarin de Belgische topman zich lange tijd tussen drie vuren bevond: de gedupeerde leasebeleggers en hun vastberaden vertegenwoordigers, verzekeraar Aegon die Dexia het inmiddels beruchte product via de ingelijfde bank Labouchere ’in de maag splitste’ en, last but not least, de eigen directie in Brussel en Parijs. „In Parijs hadden ze nog nooit gehoord van Antoinette Hertsenberg.”
In de mist is het hoofdkantoor van Dexia Bank Nederland nog lastiger te traceren dan normaal. Geen vlagvertoon op het gebouw pal naast de Passengers Terminal nabij Amsterdam CS. Delen van het kantoor staan ook leeg, elders huizen andere bedrijven. Ooit was het allemaal Dexia, toen de van oorsprong Belgisch-Franse bank nog grote plannen had in ons land. „Het is wat anders gelopen”, verklaart de receptioniste met gevoel voor galgenhumor.
Wat heet. De naam Dexia is in Nederland besmeurd door het drama rond de aandelenleaseproducten, die vele tienduizenden klanten in grote problemen bracht. Momenteel werken er in Amsterdam nog zo’n 250 mensen – waaronder de nodige uitzendkrachten – die voornamelijk bezig zijn met het uitwerken van de zogenoemde Duisenberg-regeling. „Dat is verdorie veel werk”, zegt Dirk Bruneel, bestuursvoorzitter van Dexia Bank Nederland. Niettemin oogt de Belg ontspannen. Wellicht ook omdat hij de voorzittershamer eind april overgeeft aan de huidige chief legal officer Ben Knüppe.

Radicale mislukking
Zijn opvolger treft volgens Bruneel „inmiddels de best georganiseerde bank van het land” aan. Over galgenhumor gesproken: „Het is een typisch voorbeeld van ’operatie geslaagd, patiënt overleden.” Want hoewel ook Knüppe voorlopig nog niet het licht zal kunnen uitdoen – sommige leasecontracten lopen immers nog jaren door – is het Nederlandse avontuur van Dexia allang een aflopende zaak.
„Een radicale mislukking”, noemt Bruneel het onomwonden. „Het heeft het concern uiteindelijk een pak meer gekost dan we aanvankelijk dachten. Een miljard euro, plus het verlies aan waarde van de onderneming. In totaal drie miljard? Dat lijkt me wat overdreven. Zonder garanties vanuit België zou deze instelling het in elk geval nooit overleefd hebben. Maar op geen enkel moment hebben we overwogen de boel dan maar failliet te laten gaan. Dat ligt ook helemaal niet in de lijn van Dexia.”
„Persoonlijk is er echter wel degelijk een aantal wapenfeiten waar ik fier op terugkijk”, zegt Bruneel. Hij doelt op het eerste aanbod dat Dexia gedupeerde leasebeleggers deed en waar de bank volgens hem toch ongeveer 50% van de klanten voor wist te interesseren. Of de verkoop van Kempen & Co aan het management, ondanks verhalen dat hij van SNS een veel hogere bedrag voor de zakenbank had kunnen krijgen. „Niemand heeft ons 180 miljoen euro geboden, ook SNS niet”, stelt hij. „De verkoop van Kempen en de Duisenberg-regeling zijn beslist wapenfeiten!”

Zwartepiet
Zelfs op de mislukte bemiddelingspoging van de door minister Zalm benoemde Marten Oosting, die de zwartepiet openlijk neerlegde bij Bruneel, zegt de bankier inmiddels zonder wrok te kunnen terugkijken. „We hadden de stroming tegen. Ook politiek. Bij politici speelt altijd de zorg mee herkozen te worden. Het heeft ons geleerd dat voldoende neutraliteit bij een bemiddelaar beter kan worden aangereikt door iemand van búíten de politiek.”



Eenzaam
Bruneel, die op de talrijke internetfora van gedupeerde beleggers beschimpt en bedreigd werd, voelde zich in die periode „niet vrolijk”. Eenzaam? „Mja, in zekere mate wel. Maar vooral slecht begrepen.” Behalve met de beleggers en organisaties als Lease Verlies en Eegalease had de topman immers te kampen met Aegon (waarmee Dexia de achteraf zeer betreurde Labouchere-koop sloot) én de collega’s in Dexia’s raad van bestuur in Brussel en Parijs. De wekelijkse besprekingen over de ernst van de situatie in Nederland waren volgens Bruneel „zeker zo’n klus” als de onderhandelingen met de gedupeerden. „Ik moest daar uitleggen hoe ik door Tros Radar door het slijk was gehaald. Wisten zij veel wie Antoinette Hertsenberg was, de presentatrice van Radar. Hoe ik dat deed? In het Frans.”
Het conflict met Aegon werd uiteindelijk „als grote jongens opgelost. Het helpt een pak als je het probleem zelf niet gecreëerd hebt”. Aegon-topman Don Shepard omschrijft hij als een „heel verantwoordelijke en interessante man”, hoewel hij er wel van overtuigd blijft dat Aegon de Belgen een loer heeft gedraaid: „Anders waren we natuurlijk ook nooit zo boven op ze gesprongen.” Toch vond hij de meeste opponenten „perfect aanvaardbare partijen om mee te onderhandelen”. „Ze hadden op hun manier allemaal een vorm van professionalisme. Maar zodra er een commercieel belang bij kwam, werd het een ander verhaal”. Hij doelt onder meer op Leaseleed, de belangenbehartiger voor gedupeerden die de overwaarde van hun woning in aandelenlease staken.
„Daarnaast zijn er geobsedeerde lieden die het haast tot een levensdoel hebben gemaakt om het niet eens te worden met Dexia. Maar dat is een klein percentage, daar word ik niet echt zenuwachtig van. En Piet Koremans – eerst van Stichting Payback, later van zijn eigen Platform Aandelenlease – die man is de vleesgeworden frustratie.” Bij het noemen van de naam Leaseproces van jurist Ger Van Dijk schiet Bruneel echter op zijn stoel naar voren. Met een verbeten gezicht en een priemende vinger in de lucht zegt hij: „Daar word ik wél erg zenuwachtig van. Deze organisatie laat leasebeleggers 125 euro betalen, belooft ze gouden bergen, maar zal in de meeste gevallen helemaal niks kunnen betekenen. Voor het gros van zijn klanten heeft hij ook nog geen poot uitgestoken. Nee, ik heb meneer Van Dijk nooit ontmoet. Ik wens hem niet te kennen.”

Puinruimen
De ’sloopwerkzaamheden’ en de niet-aflatende stroom negatieve publiciteit zijn Bruneel niet in de kouwe kleren gaan zitten. „Geweldig frustrerend” is het geweest. „En dan had ik, vanwege mijn andere bezigheden voor de Dexia Groep, nog iets meer afwisseling dan de rest van de mensen hier.” Hij diept uit zijn herinnering een artikel in een Belgische krant op, waarin gesproken werd over de bankier die gewend was te bouwen maar nu in Nederland moest gaan puinruimen. „Ze vroegen zich af of ik dat zou kunnen.” Hij denkt bewezen te hebben van wel.
Op de vraag of er ook léuke herinneringen zijn, zegt Bruneel: „Met het team hebben we Amsterdam ná zeven uur leren kennen. Culinair dan”, voegt hij er meteen aan toe, voordat de fantasie van de verslaggevers op hol kan slaan. „We kunnen inmiddels bijna een culinaire gids van de stad schrijven. En de omgeving. Oudekerk kennen we ook. Maar het gespreksonderwerp bleef altijd hetzelfde.”

© 1996-2005 Uitgeversmaatschappij De Telegraaf B.V., Amsterdam.

[Chris]

Piet, trek je die lelijke woorden niet aan hoor. Je bent een heel belangrijke steun voor velen en een ieder hier is blij dat jij je zo inzet. Laat Bruneel maar lekker naar Belgie gaan. De klus hier is nog niet geklaard voor Dexia! We laten ze er niet mee wegkomen.

[oudshoorn]

Dhr. Bruneel beschuldigt dat Leaseproces voor de gros van de klanten niets heeft gedaan. Dexia heeft de rechtszaken stillaten leggen bij de banken en ik begrijp niet hoe hij dit kan zeggen. Ik hoop dat leaseproces hierop een reactie geeft of dit waar is of niet.

[Painter]

Ze moeten hem een schop tussen zijn benen geven, de huichelaar die de vermoorde onschuld speelt

[Piet]

Het antwoord op het interview met Bruneel is hier te lezen:
Open brief aan Dexia. Advies om akkoord te gaan met de Duisenberg regeling weer misleidend
http://www.platformaandelenlease.nl/Openbrief.htm

Groeten,
Piet

[plukkert]

Piet nog even en al die banken gaan bakzeil halen.

[Piet]

In het interview met de Telegraaf, gepubliceerd op 14 januari, was Bruneel al een aangeschoten dier die wild om zich heen trapte.
In een interview met de TIJD, twee weken later, rollen de leugens en onzin om je oren.
Veilig in Belgie kan Bruneel nu makkelijk dit soort onzin uitkramen.
Hier het interview uit de TIJD van zaterdag 28 januari 2006.
Met dank aan Rudy en Ton.

http://www.platformaandelenlease.nl/Nieuws/30012006.htm

Lees, maar huiver niet, sla terug zodat zijn woorden, samen met die van Dexia voor altijd staan geregisteerd als het grootste financele schandaal in de Nederlandse geschiedenis!

Groeten,
Piet

[bewijzenteover]

Die klootzak van Bruneel lust die misschien semtex?

Gr, jac.

[Elias]

'Ik was een reiziger, maar er was geen weg'

Dirk Bruneel trok drie jaar naar Nederland om Dexia's aandelenleasecrises op te lossen

In tegenstelling tot Klein Duimje gelukkig voor hem wel een weg terug, want de wegbewijzering is in Nederland doorgaans stukken beter dan in Belgie...

Typisch geval van backpacking....

[Janny]

Wat wel uit het stuk van Dhr Bruneel blijkt is:

hij heeft van de hele materie , ondanks zijn zelf tentoongestelde kennis, niets van de fouten van Legio-lease begrepen.

als hij dan ook aangeeft dat Dhr Duisenberg niet op de contracten en hun werkwijze zonder hierop in te gaan een oplossing zoekt, ga ik ook begrijpen dat op deze wijze er nooit een oplossing , in onderling overleg kan komen.

Dexia en Dhr Bruneel ten spijt:

We zullen elkaar voor de rechter ontmoeten. daar zie ik alleen een oplossing uit komen.

Janny

[aert0001]

erg trieste zaak natuurlijk, uit hetgeen hij ( Bruneel ) schrijft blijkt dat hij er echt helemaal niets van heeft begrepen, helemaal niets, niets van heeft geleerd ook, het gaat gewoon de man z'n kop niet in,
hij ( Bruneel ) heeft er ook geen enkel gevoel bij, bijna nét als de beul tegen zijn slachtoffer aankijkt.
persoonlijk heb ik heb medelijden met deze man,

T n

[pewi]

Het zelfde stuk, ietwat aangepast nu ook in het finacieele dagblad

'Merknaam Dexia is dood in Nederland'
SAAR SINNAEVE EN ERIKA RACQUET

Drie jaar lang gaf Dirk Bruneel leiding aan Dexia Nederland. Het ging hem niet in de koude kleren zitten. 'Het was een kwestie van blijven geloven.'
BRUSSEL - Dexia heeft een enerverende tijd achter de rug. Vlak na elkaar werden Bank Labouchère en Kempen & Co overgenomen. Daarmee werd Dexia belast met de Legio Lease-affaire, een erfenis van Labouchère. De claim van de verloren spaargelden van duizenden beleggers bleek een molensteen om de nek van Dexia .

Dirk Bruneel, directielid van Dexia , werd in november 2002 naar Nederland gestuurd om het kluwen te ontwarren. Nu keert hij terug naar België. Tijd voor een terugblik.

- Waarom koos Dexia ervoor u naar Nederland te sturen en niet iemand anders?

' Dexia zag snel in dat er in Nederland iets zeer ernstigs aan de hand was. Duizenden beleggers die een klacht indienen, dat is niet niks. Dus wou Dexia dat iemand van de directie daar naartoe ging. De directie had vertrouwen in mij.'

- Hoe pak je zo'n omvangrijk schandaal aan?

'Ik kreeg op een zondagochtend een telefoontje van onze directievoorzitter Pierre Richard. Hij had een dringende en grondige aanpak nodig in Nederland, zei hij. Ik ben toen meteen vertrokken en kwam daar op de top van de crisis. Er waren al onderhandelingen geweest met de stichtingen die een collectieve klacht hadden ingediend, maar die hadden niets opgeleverd. Het management van Dexia in Nederland vroeg zich hardop af wat ik daar kwam doen en dacht dat ik hen alleen maar voor de voeten ging lopen.'

'Ik heb getracht een opening te maken voor de klanten en schoof een aanbod voor een minnelijke regeling naar voren. Dat was op sinterklaasavond. Op de persconferentie zat de zaal bomvol, want het Dexia -aanbod was toen groot nieuws. Slechts de helft van de klanten ging op dat aanbod in, waarschijnlijk omdat de politici, de media en de toezichthouder het niet steunden.'

Waren de stichtingen die de belangen van de beleggers verdedigden dan zo lastig?

'We kregen meteen de wind van voren. De stichtingen vochten hun eisen openlijk uit in de media. En ze vroegen alles. Het kwijtschelden van de schulden, de inleg van de beleggingen en zelfs een boeterente daarbovenop. Bovendien boden ze tegen elkaar op. Je had daar echt havikken en duiven in. Sommige stichtingen waren eigenlijk stuurloos. Ik maakte aanvankelijk echt een escalatie van problemen mee. Bij Labouchère viel iedere week nog een ander lijk uit de kast. En onze Nederlandse zakenbank Kempen ging er bijna door onderuit.'

- Hoezo? Raakte het imago van de bank aangetast?

'De problemen van Labouchère straalden af op Kempen, zodanig zelfs dat we de twee ondernemingen weer uit elkaar moesten halen. Na de verkoop van Kempen ging de storm wat liggen, al is de merknaam Dexia nu zo goed als dood in Nederland.'

- Maar toch bent u tot een schikking gekomen.

'We hadden op een bepaald ogenblik zo'n vierduizend rechtszaken lopen. Wij vonden het niet maatschappelijk verantwoord om daar mee verder te gaan. Zoiets is te belastend. Het is onproductief voor een onderneming en ook in de maatschappij leidt het tot een collectieve malaise. Ik ben bijvoorbeeld meerdere keren gevraagd geweest door de Tros-televisie voor uitzendingen over Dexia en ik moest daarvoor extra veiligheidsmaatregelen nemen. Ik kreeg fysieke bedreigingen.'

'Uiteindelijk heeft Nout Wellink, de president van de Nederlandsche Bank, aan Wim Duisenberg gevraagd een bemiddelingspoging te ondernemen. Duisenberg was een grote mijnheer. Hij keek niet naar de details, maar ging voor een oplossing, goed wetende dat niet iedereen met een consensus tevreden zou zijn. Hij heeft wel zijn voorwaarden gesteld. Aegon was voor Dexia een struikelblok en hij wou dat uit de weg. We hebben hem toen beloofd dat we met Aegon gingen onderhandelen als grote jongens onder elkaar. Aegon heeft ons na onderhandelingen euro 218 mln contant op tafel gegeven, waardoor de weg openlag om de rest op te lossen. Duisenberg is er dan in geslaagd een aanvaardbare regeling uit te werken. Ondertussen zijn zo'n 100.000 mensen al ingegaan op dat voorstel.'

- Is het directiecomité van Dexia tevreden?

'Ik ben best wel trots op wat ik heb gerealiseerd. Ik stond voor een ernstig probleem. Het dossier-Nederland kwam iedere week op het directiecomité, maar ik kon niet altijd zeggen welke richting het zou uitgaan. Ik stond daarom soms helemaal alleen in de vuurlinie. Ik moest soms knopen doorhakken zonder de volledige steun van het directiecomité. Het was een kwestie van blijven geloven. Nu kan ik zeggen dat er een bladzijde is omgedraaid en keer ik terug naar België.'

- Kan er wel definitief een punt worden gezet achter zo'n affaire?

Tja, er zijn natuurlijk nog altijd mensen die hopen er meer geld uit te slaan en die niet ingaan op ons voorstel. Zo is er een sluwe Nederlandse advocaat die mensen voorspiegelt dat ze met een nieuwe rechtszaak meer uit de brand kunnen redden dan wat Duisenberg heeft bereikt. We kunnen enkel hopen dat de rechter bij een zaak van zulke mensen meteen de misleiding doorprikt en teruggrijpt naar de Duisenberg-regeling. We hebben trouwens een aanvraag ingediend om het Duisenberg-voorstel bindend te maken. Ons kan alvast niet meer worden verweten dat we massa's rechtszaken indienen.'

copyright: De Tijd

Copyright (c) 2006 Het Financieele Dagblad

Vrgr pewi

[ad snoeren]

Zo is er een sluwe Nederlandse advocaat die mensen voorspiegelt dat ze met een nieuwe rechtszaak meer uit de brand kunnen redden dan wat Duisenberg heeft bereikt. We kunnen enkel hopen dat de rechter bij een zaak van zulke mensen meteen de misleiding doorprikt en teruggrijpt naar de Duisenberg-regeling. We hebben trouwens een aanvraag ingediend om het Duisenberg-voorstel bindend te maken. Ons kan alvast niet meer worden verweten dat we massa's rechtszaken indienen

Kijk en zo werkt dat als je een plaat voor je kop hebt.
Je draait een en ander zodanig dat jij de zielige bankdirecteur bent.
En die boze sluwe advocaat wil maar niet zien hoe zuiver jij alles hebt opgelost.

Ja zo werkt dat dus, eigenlijk een zielig figuur.
Maar zo waren er meer grote jongens in het verleden, waarvan nu de naam niet eens mag worden gebruikt in een vergelijk met dit sujet

[Hans A]

Wat te denken van deze opmerkingen:

Ik heb getracht een opening te maken voor de klanten en schoof een aanbod voor een minnelijke regeling naar voren. (dit gaat dus over het eerste aanbod, dat een net zo grote oplichting was).

Duisenberg was een grote mijnheer. Hij keek niet naar de details, maar ging voor een oplossing

Ik ben best wel trots op wat ik heb gerealiseerd.

Tja, er zijn natuurlijk nog altijd mensen die hopen er meer geld uit te slaan en die niet ingaan op ons voorstel.
Het was Dexia toch die riep "betalen of anders ga je maar naar de rechter!" En nu noemt Bruneel het "geld eruit slaan" ipv "opkomen voor je recht".

We hebben trouwens een aanvraag ingediend om het Duisenberg-voorstel bindend te maken.
Ja, en? Eerst maar eens zien of dat er door komt.

We kunnen enkel hopen dat de rechter bij een zaak van zulke mensen meteen de misleiding doorprikt en teruggrijpt naar de Duisenberg-regeling.
Hieruit blijkt wel hoe dom en gemeen Bruneel is. Hij begrijpt en zou ook moeten hopen dat de rechter het wetboek en niet een onderons regeling volgt! Duidelijk dat Dexia blijft proberen de wet aan de laars te lappen!

Ons kan alvast niet meer worden verweten dat we massa's rechtszaken indienen.
En voor het gemak maar even vergeten dat Dexia iedereen het mes op de keel zette en zei dat men anders maar een rechtzaak moest aanspannen, Bovendien was het in eerste instantie Dexia die massaal begon zijn slachtoffers voor de rechter te dagen.

Bruneel denkt zeker dat de nederlandse rechters een heel slecht geheugen hebben.

Gr Hans A

[Elias]

En vervolgens moet Dexia NL het maar verder rooien met de Hollandse nieuwe ( niet te verwarren met dat heerlijke visje ) "specialist" Knuppe en zijn broodje aap.

Voor mij een teken dat Dexia GROUP in moederland Belgie verder afstand heeft genomen.
Voor straf heeft Dexia NL ook een betere ( dan de Duisenberg- ) regeling voor de opgelichte Belgen moeten regelen: Zij krijgen 30 % of meer van de inleg terug.
Want Dexia Belgie wil negatieve "reclame" van Belgische (ex-)klanten daar door verder te procederen en persberichten/uitspraken daarover zo veel mogelijk voorkomen.

Verder lees je tussen de regels door, dat Bruneel geen vriend was (geworden) "van die grote meneer Duisenberg", die een consensus doordrukte, waar niet iedereen - ook Dexia niet ! - blij mee zou zijn. Dexia kreeg van Aegon immers ook maar een hondefooi.

Duidelijk is in ieder geval, dat Zalm, Donner en Duisenberg kozen voor het zo veel mogelijk ontzien van zichzelf, toezichthouders en het Nederlandse bankwezen ( Dexia NL uitgezonderd, was toch al afgebrand ) en niet van de gedupeerden.