PLATFORM AANDELEN LEASE

Artikel 17
Aan dit artikel ligt de gedachte ten grondslag dat bijschrijving hier de enige leveringsvorm dient te zijn. Andere leveringsvormen zouden veelal neerkomen op bezitsverschaffing door mondelinge wilsovereenstemming. De daaraan verbonden complicaties, zoals bewijsmoeilijkheden, worden afgesneden door de bijschrijving als enige leveringsvorm te erkennen.
De levering geschiedt door bijschrijving op naam van de verkrijger. De levering is dus voltooid op het moment van de bijschrijving, niet eerst op het moment dat de verkrijger van de bijschrijving kennis krijgt. Dit laatste tijdstip is wel van belang voor de vraag of de verkrijger te goeder trouw is: dit punt komt aan de orde in de twee volgende artikelen.
De in dit artikel gebezigde term «levering» is in overeenstemming met de terminologie van het nieuwe Burgerlijk Wetboek, waarbij verwezen kan worden naar artikel 3.4.2.2., lid 1. Het gaat in artikel 17 om de formele handeling die nodig is voor de overdracht van het aandeel in het verzameldepot. De overige eisen die aan een geldige overdracht gesteld moeten worden komen in deze bepaling niet aan de orde.
Alleen bijschrijving in dat deel van de administratie dat is bestemd voor boekingen betreffende de rechten van cliënten op het verzameldepot, geldt als levering. Het Duitse Depotgesetz spreekt van boeking in het «Verwahrungsbuch», dat in de praktijk ook wel wordt aangeduid als «Depotbuch». Het verdient echter geen aanbeveling hier een boeking in een bepaald «boek» te eisen, ledere aantekening die als een bijschrijving kan worden opgevat en tot het voormelde deel van de administratie kan worden gerekend, behoort voldoende te zijn. De aantekening kan eventueel bestaan in de kopie van het bericht van bijschrijving. Voorts is bij een moderne wijze van administratie de term «boek» niet geschikt tot verduidelijking bij te dragen.
Men lette voorts op het volgende. Een aangesloten instelling zal veelal behalve bewaarder ook commissionair zijn en als zodanig voor rekening van cliënten effecten kopen. Uit dergelijke transacties ontstaan leveringsaanspraken van de desbetreffende cliënten, welke - zolang nog geen levering is gevolgd - slechts een verbintenisrechtelijke positie hebben. Een zakenrech-telijke positie verkrijgen zij eerst als aan hen een aandeel in het verzameldepot is geleverd. Dit onderscheid zal tot uitdrukking moeten komen in de administratie. Ook bij naturalevering van effecten ter uitvoering van aankooporders pleegt onderscheid te worden gemaakt tussen boeking op «stukken-rekening» of «algemene rekening koop/verkoop» en boeking in depotadmi-nistratie. Eerstbedoelde boeking vindt plaats als voor rekening van de cliënt is gekocht, maar levering nog niet heeft plaatsgehad. De tweede boeking vindt plaats als voor de cliënt bepaalde stukken in bewaring zijn genomen. Ook in het girale systeem zal naast een aankoopboekhouding een depot-boekhouding moeten worden gevoerd: deze laatste geeft aan voor welke cliënten de tot een verzameldepot behorende effecten worden bewaard. Het verschil met een systeem van naturalevering is echter dat per cliënt slechts hoeveelheden effecten worden aangegeven, terwijl in een systeem van naturalevering per cliënt nummers worden vastgelegd.

Ook in het girale systeem zal naast een aankoopboekhouding een depot-boekhouding moeten worden gevoerd: deze laatste geeft aan voor welke cliënten de tot een verzameldepot behorende effecten worden bewaard.

MvT pg 40
Artikel 25 [Wge]

Het is van belang dat de cliënt, wiens rechtspositie afhangt van de bijschrijving, daarvan een bewijsstuk ontvangt. Dit geldt voor alle bijschrijvingen, dus ook voor bijschrijvingen die een gevolg zijn van de uitvoering van een aankooporder. Aangezien aankoop en levering normaliter niet gelijktijdig plaatsvinden, zal op het gebruikelijke bericht dat voor rekening van de cliënt effecten zijn gekocht, dus nagenoeg altijd nog een kennisgeving van bijschrijving moeten volgen. Pas dan weet de cliënt dat hij gerechtigd is geworden in het verzameldepot of kan hij zo nodig een beroep doen op de artikelen 18 en 19, tweede lid. Bovendien schept de verplichting om in dergelijke gevallen een kennisgeving van bijschrijven te verzenden, een zekere mogelijkheid van controle van de zijde van de cliënt op de afwikkeling van de transactie.

De verplichting tot het zenden van een kennisgeving van bijschrijving is in het eerste lid van dit artikel neergelegd. De met deze bepaling beoogde bescherming van de effectencliënt zal alleen worden gerealiseerd als de bepaling dwingend recht is. Zou met een bepaling van aanvullend recht worden volstaan, dan valt te verwachten dat daarvan in de praktijk zal worden afgeweken, in het bijzonder in de algemene voorwaarden van de instellingen. Daarom bepaalt het tweede lid dat de verplichting tot het zenden van een kennisgeving [b]niet kan worden weggecontracteerd.[b]

In het derde lid is de mogelijkheid van een vrijstelling van de kennisgevingspiicht opgenomen voor bepaalde fondsensoorten. Te denken valt bij voorbeeld aan claims en stockdividenden: de desbetreffende dividendbewijzen zijn door de uitgevende instelling meestal voor een korte periode aangewezen om tegen inlevering van die dividendbewijzen en zo nodig tegen betaling van een geldbedrag nieuwe effecten te verkrijgen; van de bijschrijving van die nieuwe effecten ontvangt de cliënt uiteraard wel een kennisgeving van bijschrijving.

Vrijstelling kan worden verleend door of namens de Minister van Financiën. Het zal dus mogelijk zijn dat de Minister bij voorbeeld het centraal instituut.