Al geruime tijd is er regelmatig overleg door de rechtbanken in Nederland, waarbij de Raad voor de rechtspraak een belangrijke rol speelt.
Dexia en de aandelenlease affaire is een belangrijk onderwerp van gesprek
Dit overleg van de civiele- en kantonsectoren van de rechtbanken (LOVC en LOK) heeft met steun van de Raad voor de Rechtspraak op 13 augustus 2004 een Plan van Aanpak gepubliceerd om de wassende stroom aandelenlease-zaken het hoofd te bieden.
Deze Dexia-werkgroep heeft – ook volgens het Plan van Aanpak - een aantal standaard-overwegingen geformuleerd over veel voorkomende stellingen en verweren, samengevat in Beslismodules.
Het doel van de beslismodules is om rechters en secretarissen een referentiekader te bieden bij de beoordeling van aandelenlease-zaken en om de rechtseenheid te bevorderen.
In de tweede plaats worden teksten aangeleverd, die in vonnissen gebruikt kunnen worden en tijd kunnen besparen. De notitie wordt ook digitaal aangeleverd, zodat tekstblokken desgewenst overgenomen kunnen worden.
Eén van de onderwerpen in de Beslismodules zijn de depot constructies , waaronder het Overwaarde Effect.
Wat schrijven ze hierover:
A. G VII. Depotconstructies
Onder een depotconstructie wordt verstaan een product waarbij de afnemer een eenmalige inleg doet en geen termijnbetalingen meer verricht. Uit de inleg worden de maandtermijnen voldaan van een (hoge) lening bij de aanbieder. Met de hoofdsom van de lening worden middels een daarnaast afgesloten leasecontract aandelen gekocht. Gemengde constructies van termijn- en depotcontracten zijn ook wel aangeboden.
Het risico dat door koersverliezen niet alleen de inleg verloren gaat, maar ook een grote restschuld overblijft, heeft zich gerealiseerd. De rechtbank Amsterdam heeft in het vonnis van 12 november 2003, JOR 2004,14 geoordeeld dat Dexia niet heeft voldaan aan haar zorgplicht door bij de afnemer geen navraag te doen over haar financiële positie, beleggingservaring en – doelstellingen.
De Klachtencommissie DSI gaat in zijn uitspraak van 5 februari 2004 (NJF 2004, 446) verder: de adviseur had dat product niet mogen aanbieden. Op te maken valt dat volgens de commissie het risico van de belegger beperkt zou moeten blijven tot zijn inleg, in plaats van het (veel) hogere bedrag dat door de hefboomwerking uit koersverliezen kon ontstaan. De commissie-Oosting deelt die visie.
Dexia heeft haar (circa 450) depotbeleggers via de stichting Leaseleed een separaat voorstel gedaan, waarvan de inhoud niet openbaar is gemaakt. Inmiddels is al diverse malen geoordeeld dat dergelijke constructies niet op de markt gebracht hadden behoren te worden. Het lijkt dan ook verdedigbaar om in dergelijke gevallen 100% van de restschuld inclusief de termijnbetalingen voor rekening van Dexia te laten.
De depotconstructie brengt een dubbel risico met zich mee: niet alleen de inleg kan verloren gaan, maar er kan ook een (aanzienlijke) restschuld overblijven. De belangen zijn daarom groot en maatwerk is van belang.
Hieruit blijkt gewoon dat het wurgcontracten waren en je zeker grote kansen maakt om een rechtszaak te winnen en je geld terug te krijgen.
Laat je niet intimideren door Dexia met hun zogenaamd mooie schikkingen.
Dexia heeft dit ook gelezen en weet dat ze dit soort rechtszaken kansloos verliezen.
Via bluf en bedreiging worden gedupeerden onder druk gezet om te blijven betalen en de schikking te accepteren.
Trap er niet in en laat de rechter recht spreken over Dexia.
Groeten,
Piet