Op 16 oktober 2008 heeft Dexia een brief aan alle rechtbanken en gerechtshoven gestuurd met het verzoek om alle procedures aan te houden tot een uitspraak door de Hoge Raad in een Dexia zaak. Deze brief is hier te lezen

De Beslismodules in aandelenleaseprocedures zijn hier (17 juni 2005) en hier (22 juni 2005) te lezen.

Rechtbanken zullen aanhoudingsverzoeken Dexia niet eenzijdig honoreren

Op 18 februari 2005 heeft Dexia Bank Nederland een brief geschreven aan de presidenten en sectorvoorzitters civiel en kanton van de rechtbanken in Nederland. Daarin is verzocht om aanhouding van alle procedures waarin Dexia partij is in afwachting van de bemiddelingspoging van de heer Duisenberg in deze zaken. Op 9 maart 2005 hebben de advocaten van 4000 wederpartijen van Dexia in een brief aan de sectorvoorzitters civiel en kanton van de rechtbanken aangegeven het niet eens te zijn met het verzoek van Dexia. De sectorvoorzitters hebben inzake het aanhoudingsverzoek van Dexia het volgende afgesproken.

Algemeen beleid
Uit de brief van 18 februari 2005 blijkt dat Dexia in elke zaak afzonderlijk een aanhoudingsverzoek zal doen. De rechtbanken zullen de wederpartijen vervolgens op de hoogte brengen van het aanhoudingsverzoek en de gevolgen van het al dan niet aanhouden van de zaak uitleggen. De wederpartij zal een termijn worden gegeven om te reageren. Als de wederpartij bezwaar maakt tegen aanhouding dan wordt op de gebruikelijke wijze doorgeprocedeerd. Als de rechtbank binnen die periode geen bericht heeft ontvangen, zal worden aangenomen dat de wederpartij geen bezwaar tegen aanhouding heeft. Is er geen bezwaar gemaakt tegen aanhouden, dan zal de zaak worden aangehouden in afwachting van het resultaat van de bemiddelingspoging van de heer Duisenberg. Overigens kan op een later tijdstip altijd nog worden verzocht om voortzetting van de procedure.
Het beleid inzake het aanhoudingsverzoek van Dexia draagt bij aan het bevorderen van de uniforme rechtstoepassing maar is niet bindend. Het streven is dat de sectoren kanton en civiel van alle rechtbanken het beleid volgen. Het kan echter voorkomen dat lokaal van de afspraken wordt afgeweken, zoals in dit geval door de rechtbank Amsterdam, sector kanton.

Afwijkend Amsterdams beleid
De sector kanton van de rechtbank Amsterdam zal alle thans aanhangige Dexia-zaken ambtshalve aanhouden tot een rolzitting in december 2005. Daartoe wordt overwogen dat de schikkingsonderhandelingen een reële kans verdienen en dat de ontwikkelingen in de hogere jurisprudentie kunnen worden afgewacht, waarmee een algemeen belang wordt gediend. Er is volgens Amsterdam reden om te verwachten dat de Hoge Raad voorrang zal geven aan de beantwoording van belangrijke rechtsvragen op dit terrein. Voorts worden volgens Amsterdam de belangen van partijen gediend om onnodige proceshandelingen, processuele complicaties en eventuele beroepsprocedures te voorkomen. Indien een partij van oordeel is dat de procedure op grond van zijn concrete belangen moet worden voortgezet, kan hij de zaak vervroegd op de rol doen plaatsen teneinde een gemotiveerd verzoek tot voortzetting te doen, over welk verzoek de andere partij zich zal kunnen uitlaten. De Amsterdamse kantonrechter zal daarna over de voortzetting van de procedure een beslissing nemen.

Bron: Raad voor de rechtspraak
Datum actualiteit: 24 maart 2005

Dexia bestrijdt dat aandelenlease onder de Wck valt

In het verweer wordt o.a. verwezen naar een uitspraak van Minister Zalm in juli 1998:
39. De wetgever heeft dus expliciet bepaald dat aandelenleaseconstructies onder de uitzonderingsbepaling van art. 4 lid 1 sub h Wck vallen. Dit standpunt is in de verdere behandeling van het wetsvoorstel niet tegengesproken en sluit ook naadloos aan op de beantwoording van de kamervragen door de Minister van Financiën op 6 juli 1998 (Aanhangsel TK 1997/1998, nummer 1470, pag. 3015-3016) waarbij hij opmerkt dat:

"belening van effecten niet onder de Wck valt indien die bestaan uit belening van ter beursgenoteerde effecten danwel niet ter beursgenoteerde effecten, voorzover de waarde daarvan door middel van de openbare prijsaanduiding voor een ieder kenbaar is, mits de kredietsom de waarde van de betrokken effecten op het tijdstip van het aangaan van de transactie niet te boven gaat. (Art. 4, eerste lid, onder h van de Wck). Indertijd was de rede van uitsluiting dat de wetgever ervan uit ging dat deze vorm van kredietverstrekking alleen werd toegepast op kredieten met bestaande portefeuilles als onderpand en in die situaties was het gebruikelijke dat financiële instellingen niet verder gingen dan het verstrekken van een krediet tot ca. 70% van de waarde van de portefeuille. De huidige effectenleaseconstructies bestonden toen nog niet. Daarnaast werd overwogen dat hier sprake is van transacties die meer in de vermogenssfeer liggen dan in de consumptieve sfeer (zie Kamerstuk 1986/1987, 19785, paragraaf 4.1.2.9). Het laatstgenoemde argument is ook nu van toepassing. Ik acht dan ook geen reden aanwezig om de effectenleaseonder de Wck te brengen temeer daar de Wte 1995 van toepassing is."

Op 26 november 2001 heeft Minister Zalm een brief geschreven aan de Tweede Kamer. Deze brief is geregistreerd als: 28 122 Hervorming van het toezicht op de financiële marktsector
Op pagina 29 van deze nota staat o.a.: Laad deze "PDF" file en ga naar Pagina 29

Informatieverstrekking aan de consument

Door het verstrekken van een financiële bijsluiter (FB) worden de aanbieders van (complexe) financiële producten verplicht informatie te verstrekken over de belangrijkste kenmerken van deze producten. Het toezicht op de naleving van deze verplichting valt binnen het domein van het gedragstoezicht. Thans is de regelgeving over de FB gebaseerd op artikel 85a Wtk, artikel 11 Wte, artikel 12 Wtb, artikel 51 Wtv, artikel 25 Wtn en artikel 26 Wck.
Hierdoor zijn er drie toezichthouders verantwoordelijk voor de handhaving van vrijwel identieke regels en bestaat het risico dat gelijke gevallen niet gelijk worden behandeld. Dit risico wordt nog versterkt doordat de FB-plicht van toepassing is op complexe producten. Een complex product is een product dat veelal bestaat uit meerdere productcomponenten «die behoren tot verschillende soorten financiële diensten of financiële producten». In de regel worden de afzonderlijke componenten gereguleerd door verschillende toezichtwetten.
Zo valt een product als aandelenlease onder de Wck en onder de Wte. Dit betekent dat er vrijwel altijd twee toezichthouders bevoegd zijn ter zake van hetzelfde product. Voor de consument is dit niet te volgen."

Spreekt Minister Zalm nu met een gespleten tong en is hij in de leer geweest bij prof. Rank die immers eerst beweerde dat aandelenlease huurkoop was en later als advocaat van dexia met het tegenovergestelde kwam? Minister Zalm heeft iets uit te leggen!